Adolf Beck – polski naukowiec, którego badania znacząco wpłynęły na początki elektroencefalografii, techniki używanej od 132 lat i coraz bardziej cenionej nie tylko wśród klinicystów ale również w laboratoriach naukowych.

Pierwszego pomiaru aktywności elektrycznej mózgu dokonał w 1875 r. Anglik Richard Caton, jednak jego odkrycie opublikowane w British Medical Journal, pozostało wówczas niezauważone przez świat naukowy. Nie wiedział o nim również Beck, który w tym czasie przygotowywał pracę doktorską pod kierunkiem Napoleona Nikodema Cybulskiego na Uniwersytecie Jagiellońskim. Głównym celem jego badań było wykorzystanie elektrofizjologii do lokalizacji funkcji w mózgu. Niejako na uboczu głównego nurtu badań Beckowi udało się odkryć aktywność elektryczną mózgu, dla której zaproponował nazwę spontaniczny prąd aktywny, w odróżnieniu od prądów wywołanych stymulacją wejść zmysłowych.
Praca doktorska Becka „Oznaczenie lokalizacyi w mózgu i rdzeniu za pomocą zjawisk elektrycznych” została przedstawiona w 1890 r. i zawierała znacznie głębsze studium zmian aktywności sensorycznej w mózgu (opisał m. in. jej desynchronizację w odpowiedzi na bodźce) niż praca Catona. W tym samym roku Beck opublikował wyniki swych badań w najszerzej wówczas czytanym piśmie fizjologicznym, Centerblatt für Physiologie. Wywołało to dyskusję nad pierwszeństwem odkrycia aktywności elektrycznej mózgu i dopiero w jej trakcie ujawniono i wprowadzono do szerszego obiegu naukowego wcześniejsze odkrycie Catona, a anglojęzyczni autorzy zapomnieli z czasem o wkładzie Becka w rozwój elektroencefalografii.
Adolf Beck urodził się w 1863 r. w Krakowie w rodzinie ubogiego rzemieślnika. Jego matka sprzedała swoje korale, żeby mógł pójść do szkoły średniej. W szkole utrzymywał się z dawania korepetycji innym uczniom. Zmagał się z przeciwnościami losu, dopóki nie uzyskał stanowiska asystenta profesora Cybulskiego na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od tego momentu jego kariera rozwijała się pomyślnie i bez przeszkód. Badania prowadzone z myślą o doktoracie doprowadziły do jego największego odkrycia – spontanicznej aktywności elektrycznej mózgu. W 1895 r. zaproponowano mu katedrę psychologii na Uniwersytecie Lwowskim. Bardzo starannie przygotowywał swoje wykłady i potrafił nawiązać dobry kontakt ze studentami. Dwukrotnie był rektorem Uniwersytetu Lwowskiego.
Beck dbał starannie o rozwój i edukację swoich dzieci. Był miłośnikiem malarstwa i muzyki. W jego rodzinie odbywały się muzyczne wieczory, podczas których Beck grał na skrzypcach, a jego żona na pianinie.
W 1914 r. Beck, który był wówczas po raz drugi rektorem Uniwersytetu Lwowskiego, bronił odważnie swoich kolegów i własności uniwersytetu przed zakusami rosyjskich władz okupacyjnych. W rezultacie został wywieziony jako jeniec do Kijowa, skąd powrócił w ramach wymiany jeńców w 1916 r.
Angażował się w pracę społeczną. Poza udziałem w licznych towarzystwach naukowych, krajowych i zagranicznych, działał w Towarzystwie Szkoły Ludowej – było to bardzo zasłużone stowarzyszenie, którego działalność miała na celu promowanie wykształcenia wśród szerokich rzesz spoleczeństwa. Był przewodniczącym stowarzyszenia „Zjednoczenie”, którego celem było jednoczenie studentów, niezależnie od ich pochodzenia, czy religii.
Wybuch II Wojny Światowej zastał go we Lwowie. Przetrwał okupację sowiecką i wkroczenie Niemców do miasta. W 1942 r., w wieku niemal osiemdziesięciu lat, kiedy niemieccy żołnierze przyszli, żeby go aresztować, zażył śmiertelną truciznę.

Odkrycie aktywności elektrycznej mózgu było największym przełomem w rozwoju elektroencefalografii przed uzyskaniem pierwszego zapisu EEG mózgu człowieka przez niemieckiego uczonego Hansa Bergera w 1924 r. Prawdę powiedziwaszy ocena sygnałów EEG niewiele się zmieniła przez pierwsze sto lat po ich odkryciu, nie licząc metody ich zapisu (od galwanometru, przez pisaki papierowe aż do pamięci cyfrowej). Dopiero w ostatnich latach notujemy znaczący postęp w matematycznych metodach analitycznych, ale to juz inna historia…

Publikacje Adolfa Becka:
Beck Adolf (1890), Oznaczenie lokalizacji w mózgu i rdzeniu za pomocą zjawisk elektrycznych. Kraków: Akademia Umiejętności. Austro-Węgry.
Beck Adolf (1896). Dalsze badania zjawisk elektrycznych w korze mózgowej. Kraków: Akademia Umiejętności. Austro-Węgry.
Beck Adolf, Cybulski Napoleon (1915). Fizyologia człowieka. Warszawa. Rosja.